اثر محلول پاشی روی بر عملکرد کمی و کیفی گندم در شرایط کمبود آب

به منظور بررسی اثر محلول­پاشی سولفات روی برعملکرد کمی و کیفی گندم در شرایط کمبود آب، آزمایشی در سال­های زراعی 1388 و 1389 به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. کرت­های اصلی شامل شرایط رطوبتی مختلف از قبیل آبیاری معمول، تنش رطوبتی انتهای فصل رشد با قطع آبیاری از زمان گرده­افشانی تا انتهای رشد و تنش رطوبتی انتهای فصل رشد با قطع آبیاری از زمان شیری تا انتهای رشد و کرت­های فرعی شامل سه ژنوتیپ گندم مهدوی، شیراز و پیشتاز و سه غلظت مختلف (0، 5/2 و 5 میلی­گرم بر کیلو­گرم) سولفات روی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش شدت تنش رطوبتی، عملکرد دانه، مقدار ماده خشک و شاخص برداشت کاهش و پروتئین دانه افزایش یافت. اگر چه با افزایش تنش رطوبتی، عملکرد دانه در همه رقم­ها کاهش نشان داد، اما با قطع آب در مرحله گرده افشانی، رقم پیشتاز با 6107 کیلوگرم در هکتار حداکثر عملکرد دانه را نشان داد و در شرایط آبیاری کامل همه رقم­ها به ویژه رقم مهدوی عملکرد بالایی داشت. نتایج مقایسه میانگین­ها نشان داد که کاربرد سولفات روی تأثیر مثبت معنی­داری روی اکثر صفات داشت، به­طوری­که مصرف سولفات روی به میزان 5/2 میلی­گرم بر کیلوگرم در شرایط آبیاری کامل باعث افزایش 27 درصدی عملکرد دانه شد. هم‎چنین با مصرف سولفات روی، غلظت روی در دانه به طور معنی‎داری افزایش یافت.